هنر بسته بندی: تمرکز بازیافت بیشتر بر آشپزخانه است اما بسته‌بندی‌های حمام نیز احتیاج به توجه دارند. از منظر بسته‌بندی، این منجر به نکته مهمی برای توجه بیشتر می‌شود. سال‌هاست که برندها و خرده‌فروشان توجه زیادی به بازیافت و پایداری محصولات غذایی و نوشیدنی کرده‌اند.
آشپزخانه به سرعت در حال تبدیل شدن به مرکز بازیافت خانگی است و مصرف‌کنندگان اطمینان حاصل می‌کنند که اقلام در سطل‌های مناسب قرار می‌گیرند و بطری‌های پلاستیکی نوشابه و جعبه‌های مقوایی برشتوک دوباره زندگی مجدد می‌یابند. اما موضوع در مورد محصولات قابل استفاده در حمام فرق می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که 90 درصد از ضایعات آشپزخانه بازیافت می‌شوند در حالی که این آمار در مورد حمام تنها 50درصد است.
سه علت در این خصوص ذکر شده است. نخست اینکه مصرف‌کنندگان فکر می‌کنند محصولات حمام از آشپزخانه آلوده‌تر هستند آن هم به خاطر سفیدکننده، شامپو یا محصولات مشابهی است که به درون ظرف‌ها می‌چسبند. اما حقیقت این است که آنها از بسیاری از موارد از ظروف غذایی آلودگی کمتری دارند و به راحتی شسته و بازیافت می‌شوند.
علت دوم ماهیت لوکس و کادویی بسیاری از محصولات مراقبت شخصی یا زیبایی مانند عطر، لوسیون و… است. در انگلستان تنها 9 درصد از بسته‌بندی‌های محصولات آرایشی بازیافت می‌شوند و مابقی مستقیم به محل دفن زباله می‌روند.
کلمه‌ای که در این بخش بسیار استفاده می‌شود، «طبیعی/ natural» است اما این همیشه به معنای پایداری نیست به‌ویژه برای بسته‌بندی. در واقع می‌توان آن را به عنوان شستشوی سبز تلقی کرد و حتی می‌تواند مردم را به اشتباه برای قابل بازیافت بودن محصولات بیاندازد در حالی که نیستند. این واژه برای خود محصول است نه بسته‌بندی آن.
برخی برندها راهکارهایی یافته‌اند از جمله اینکه برای برگرداندن بسته‌بندی و پرکن کردن مجدد آن، 20 درصد تخفیف گذاشته‌اند. ماهیت کادویی لوازم آرایشی به این معناست که بسته‌بندی احتمالا بیش از حد است تا تجربه «رونمایی از محصول» جذاب‌تر شود. برندها باید مراقبت باشند که در نهایت مقدار زیادی بسته‌بندی پلاستیکی غیرقابل بازیافت برای یک عطر یا رژلب تولید نکنند.
